0
0
سید محمد موسوی – سردبیر جام ورزش – چهار دهه دوری زنان از استادیوم ها و نادیده گرفتن حقوق سه نسل از نیمی از جمعیت کشور حقی بود که بدون هیچ دلیل خاصی از بانوان این سرزمین گرفته شده بود . مسئله ای که منطبق بر هیچکدام از قوانین ملی و بین المللی و حتی قوانین شرعی و اسلامی نبود که نهایتاً نه با رضایت کامل مسوولان مملکت بلکه با زور و تهدید FIFA بدست آمد و امیدواریم، آغازی باشد بر پایان دیگر مسائل اجتماعی که گریبانگیر جامعه خصوصا زنان شده است
باید گفت راهی که زنان ایرانی برای ورود به ورزشگاهها پیدا کردند را قطعاً در تاریخ مبارزه برای برابری مرد و زن خواهند نوشت !!! راهی که در آن تحقیر شدند ، تهدید و بازداشت شدند ، لباس مبدل پوشیدند ، تغییر چهره دادند ، با طعم تلخ و سوزنده اسپری فلفل از آنها پذیرایی شد و حتی شعله های آتش را نیز بجان خریدند تا سیمرغ وار از خاکستر دختر آبی برخیزند و برای رسیدن به حقوق خود به پرواز درآیند .
شاید اگر فشار و تهدیدهای مهمترین نهاد بین المللی فوتبال و خبرهای مبنی بر تعلیق فوتبال ایران در آستانه جام جهانی و همچنین پیگیری خود زنان ، برخی رسانه ها و فعالان اجتماعی نبود هنوز هم بانوان طرفدار فوتبال باید در خانه نظاره گر مسابقات فوتبال بودند و برخی مسوولان کشور سرخوش از پیروزی شان بر نادیده گرفتن ابتدایی ترین حقوق زنان بر طبل جانانه می کوبیدند ، اما آنچه رقم خورد هرچند شاید به مذاق خیلی از تندروها و افراطی های داخلی و برخی جمعیت خارج نشین بهانه جو ، خوش نیامد ولی نشان داد می شود ، اگر پیگیر ابتدایی ترین حقوق خود بود و از طرفی هم مسوولان نرمش بخرج دهند و تعصبات کور را کنار بگذارند و با دید بدور از افراط و به دگرگون شدن جهان پیرامون خود بنگرند.
پس از انقلاب اسلامی حق ورود به ورزشگاه ها خصوصا در بازیهای فوتبال مردان از زنان گرفته شد ، هرچند در دهه هفتاد و هشتاد با درخواست تعدادی از زنان و همچنین ورود کنفدراسیون فوتبال آسیا به این موضوع مسئله جدی تر شد اما پس از مدتی فروکش کرد و به جایی نرسید . اما در سالهای اخیر دوباره این موضوع بر سر زبان ها افتاد و رسانه ها ، هنرمندان ، ورزشکاران و حتی برخی مسوولان و سیاستمدارن معتدل کشور هم به آن ورود پیدا کردند تا یکبار برای همیشه این مسئله که ادامه هرچه بیشتر آن به شکاف بین مردم و مسوولان و سواستفاده از آن توسط مخالفان حکومت دامن می زد حل شود.
در حالی که عربستان سعودی ، افراطی ترین کشور اسلامی در نادیده گرفتن حقوق زنان ، پس از اصلاحات اجتماعی که در چند سال اخیر در این کشور رخ داده است ، محدودیت ورود زنان به ورزشگاهها را لغو کرد ، اما در ایران همچنان این محدودیت ادامه داشت تا سرانجام ، با التیماتوم ، اینفانتینو رئیس جدید فیفا از سال ۱۳۹۸ و در بازی ایران و کامبوج در مقدماتی جام جهانی اجازه ورود عده محدودی از زنان به ورزشگاه آزادی داده شد اما این روند ادامه پیدا نکرد و محدودیت ها بصورت گسترده برداشته نشد و در نهایت منجر به ماجراهای ناخوشایندی شد که در مشهد اتفاق افتاد و حیثیت نه چندان زیاد ! فوتبال ایران را که بواسطه ورود و دخالت برخی نظرات سیاسی ، تصمیمات غیر اصولی و غیرکارشناسی و فساد گسترده سالهاست خدشه دار شده است ، در نهایت پای فیفا و کنفدراسیون فوتبال به آن کشیده شود و این دو نهاد فوتبالی با جدیت به موضوع ورود پیدا کردند و تهدیدها برای جریمه و تعلیق بیشتر شد ، تا در نهایت و پس از چند بار دور زدن مبتدیانه و ناشیانه قوانین حاکم بر فوتبال و به مدد شیوع کرونا و بهانه کلیشه ای نبود زیر ساخت از ورود زنان به استادیوم ها جلوگیری بعمل آمد اما در پنجشنبه سوم شهریور ماه سال ۱۴۰۱ و در هفته دوم لیگ برتر فوتبال ایران و در بازی استقلال – مس کرمان تعداد محدودی از بانوان – شاید هم بصورت گزینشی! – وارد استادیوم آزادی شدند تا مشوق تیم محبوبشان باشند و از نزدیک فوتبالی که غرق در فساد و تبعیض است را نظاره گر باشند ، فوتبالی که در ایران فرقی نمی کند در خانه آن را پیگیری کنی یا از روی سکوی استادیوم ها یا کلا بی خیال آن شوی زیرا ته آن به فساد ، حق خوری ، رانت دستورات و بخشنامه های غیر ورزشی ختم می شود ! اما برای بسیاری از زنان دریافت این جواز صرفا نه یک اجازه ورود بلکه یک پیروزی و حق طلبی اجتماعی بود !
در این بازی بانوان تماشاگر بدون هیچ حاشیه و اتفاق عجیب و غریبی وارد استادیوم آزادی شدند ، تیم محبوبشان را تشویق کردند و رفتند ، تماشاگران مرد هم بدون اینکه منقلب و تحریک شوند ، در کمال احترام و ادب به آنها خوشامد گفتند، و چه بسا بسیاری از شعارهای زشت و زننده ای که در استادیوم های فوتبال کشور سر داده می شد نیز به احترام بانوان کنار گذاشته شد، نه امنیت کسی و مملکت به خطر افتاد و نه اتفاق ناگواری رخ داد اما در عوض به آینده و تغییر در نگرش مسوولان امیدوار شدیم و بانوان توانستند شور و نشاط و هیجان فوتبال و جادوی آن را برای چند ساعت از نزدیک مشاهده کنند
هرچند تصمیم مسوولان برای ورود بانوان به استادیوم ها در دولت قبل کلید زده شد اما اجرای این تصمیم توسط دولت اصولگرای سیزدهم را باید به فال نیک گرفت و امیدوار بود با دادن حقوق بیشتر به مردم اندکی از دردهای فراوان که بواسطه فشارهای اقتصادی روح و جسم جامعه را بیمار کرده است التیام یابد.
در پایان باید گفت ، حالا که روزنه های امید برای ورود زنان به ورزشگاهها نمایان شده است نباید فراموش کنیم که وسعت حضور بانوان ایران زمین تنها به تهران و استادیوم آزادی و زمین فوتبال ختم نمی شود و باید در تمام نقاط کشور و حتی در کوچکترین شهرها هم این حق برای زنان در نظر گرفته شود و در تمامی شهرها و در تمامی رشته های ورزشی بانوان حق ورود به ورزشگاه ها را داشته باشند آنهم نه بصورت محدود و گزینشی بلکه برابر با آقایان !
از سوی دیگر هم صداوسیما باید سیاست سانسور تصاویر حضور بانوان را در ورزشگاهها کنار بگذارد و لحظات شادی و غم آنها را نمایش دهد تا حاشیه های این اتفاق بزرگ کمرنگ شود و به سمت عادی شدن این موضوع پیش برویم.
سید محمد موسوی-خبرنگار ورزشی – سردبیر جام ورزش
Average Rating